توضیحات
سایت پروژه یک دانلود PDF مقاله نقش علم الهی در آفرینش جهان محمد حسین قدر دان 30 صفحه پی دی اف را برای شما دوستان فراهم کرده است. علم الهی یا علم الهیات، به معنای دانش و شناخت الهی و فرازانه خداوند از هر چیزی، نقش بسیار مهمی در آفرینش جهان و مدیریت امور کیهانی دارد. از دیدگاه ادیان مختلف، به خصوص اسلام، علم الهی به علم و دانش خداوند از هرچه در جهان واقع شده و رخ داده، اعم از موجودات و رویداد های طبیعی، انسانی و انعکاسات ارزش های الهی در جهان اشاره دارد. با سایت پروژه یک همراه باشید.
نقش علم الهی در آفرینش جهان
برنامه ریزی و طراحی جهان: علم الهی، به معنای قدرت الهی در برنامه ریزی و طراحی جهان و هماهنگی کامل و بی نقص موجودات و پدیده های زندگی، نقش کلیدی در آفرینش جهان دارد. نظم و توازن جهانی: علم الهی به نظم، توازن و هماهنگی بین اجرای حکمت الهی و فرازانه در بازه زمانی و مکانی، و جهت دهی موجودات و پدیده های زندگی اشاره می کند.
علم الهی آفرینش جهان محمد حسین قدر دان
ارتباط بین اله و خلقت: علم الهی نقش مهمی در برقراری ارتباط بین خداوند و خلقت دارد و از طریق اعلامات الهی و نشانه ها، معرفی به توانایی های الهی به خلقت می پردازد. به طور کلی، علم الهی به عنوان دانش و شناخت خداوند از رازهای جهان و آفرینش، نقش اساسی و حیاتی در تعبیر و تفسیر آفرینش جهان، هدایت انسان ها به سوی اخلاق و علم الهی، و تجلی و شهود پدیده های آفرینش در جهان دارد.
تفکر محمد حسین قدر دان در علم الهی
| 📕نام مقاله: | مقاله نقش علم الهی در آفرینش جهان |
| 🖊️نویسنده: | محمد حسین قدر دان |
| 📃تعداد صفحات: | 30 |
| 🏷️موضوع مقاله: | دانشگاهی |
آفرینش جهان بر اساس علم الهی محمد حسین قدر دان
یکی از صفات مؤثر در فاعلیت فاعل، صفت علم است که در این مقاله نقش آن از حیث امکان و چگونگی آن در فاعلیت خداوند مورد بررسی قرار می گیرد. در تبیین اصل تأثیر و چگونگی آن بین متکلمان و فیلسوفان دیدگاه های مختلفی وجود دارد. در این مقاله بعد از بحث از اصل امکان نقش علم در فاعلیت، پنج دیدگاه (فاعلیت بالقصد، بالعنایه، بالرضا، بالعنایه و بالتجلی) و چگونگی آن مورد تحلیل قرار می گیرد. همچنین تعریف متکلمان از فاعل بالقصد بودن خدا به معنای وجود داعی زاید مورد تحلیل قرار گرفته، خاطر نشان خواهد شد که تعریف فوق با تأمل دقیق در آن قابل توجیه و دفاع است.
محمد حسین قدر دان و فلسفه علم الهی
علم پیشین و ذاتی، متعلق قصد خدا: منظور متکلمان خدای فاعلی است که پیش از خلقت در ذات خود علم به کاینات و مصلحت و خیر بودن آن داشته که خود چنین علمی به اضافه صفات کمالی دیگر مثل قدرت و جود موجب خلقت آن می گردد؛ لذا فاعل بالقصد را هم می توان فاعل ذاتی نامید و اشکال فقدان مقصود «متعلق قصد» وارد نیست؛ چنان که فلاسفه طرفدار فاعل بالعنایه و بالتجلی در توجیه صدور عالم معتقدند خدا با علم به ذات خویش- که جامع کمالات از جمله عالم به نحو بسیط است- و تعقل نظام احسن در ذات خود، مبدأ صدور فعل و عالم می شود. به تقریر دیگر اینکه لحاظ «قصد» و «مقصود» و نقش آن در فاعلیت خدا در حد اقتضا یا علت تامه و الزام است، باید گفت با توجه به نکته پیش گفته (تفسیر و تحلیل قصد به علم به ذات به عنوان مبدأ جهان و نظام علمی و عینی) اشکال اضطرار (اکراه و جبر بیرونی) لازم نمی آید؛ چراکه عامل بیرونی قبل از خلقت متصور نیست تا موجب اضطرار در خدا گردد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.